Het huis van de generaal

In het magazine Sjiek stond een mooie reportage over het huis van de generaal in Heppen bij Leopoldsburg. Een statig herenhuis waar Willy Reynders Tuinarchitectuur een tuin heeft ontworpen en aangelegd die aansluit bij de woning. We geven jullie graag het artikel mee…

Het huis van de generaal

In een bosrijk hoekje van Heppen bij Leopoldsburg, bewonen Ludo en Nathalie met hun drie kinderen het ‘kasteelke van Neraar’ uit 1898. Het landhuis vormde jarenlang een onderkomen voor krakers, maar het koppel herstelde het in ere.

De statige toegangspoort zwaait open en geeft uit op een lange laan. Door de bomen zie je een vage schittering: een elegant herenhuis, in een weelde van groen. Een beetje verscholen ligt het, weg van de drukte van alledag. “In 2004 hebben we het domein gekocht, in het voorjaar van 2006 zijn we in het huis getrokken”, vertelt Nathalie. “We hebben alles gerenoveerd, er was hier niets meer. Voor wij het kochten had het pand tien jaar leeggestaan. Het was een echt kraakpand. De vorige eigenaar was begonnen met herstellingswerken, maar die waren op een gegeven moment stilgevallen.” Maar zelfs toen, in volledig onderkomen toestand had het landgoed nog zijn charme. Ondanks de volledig overwoekerde tuinen en het gestripte interieur, was er nog de suggestie van vroegere grandeur. En juist dat trok de nieuwe bewoners aan. “We kwamen hier samen wel eens wandelen en dan droomden we: wat als we dit ooit eens kunnen kopen? In het begin woonden we in een heel strak appartement, dat was mooi. Maar zo’n klassiek domein als dit, dat had ook zijn aantrekkingskracht. We wilden het absoluut naar zijn oorspronkelijke staat terugbrengen.”

D’Asdonck

Het kasteeltje – dat eigenlijk meer een beschaafd herenhuis is – was gebouwd door generaal Eduard Henrard, de vader van de vorige bewoonster. Hij kocht een stuk grond op de Asdonkerheide en bouwde er een aardig kasteeltje, dat de naam chalet d’Asdonck kreeg. Rondom liet hij een indrukwekkende parktuin aanleggen, met oprijlanen en wandelpaden. In de volksmond werd dit landgoed beter bekend als het kasteelke van Neraar. “Henrard was een belangrijke legerofficier. We zijn erachter gekomen dat koning Leopold I hier ooit geweest is, misschien zelfs tijdens een vakantie verbleven heeft. Ludo’s grootmoeder woonde hiernaast. Hij kwam hier als kind altijd kastanjes rapen. Regelmatig kwam hij op bezoek met zijn mama, die van het domein droomde. Toen woonde Marcelle Henrard, de dochter van de generaal, hier nog alleen met haar bedienden en was slechts een gedeelte van het huis bewoond. Ze stierf toen ze 96 was. Ludo heeft haar als kind nog goed gekend.”

Werk van liefde

Het in ere herstellen van het landgoed was een werk van liefde, dat jaren in beslag nam. Voor bewonder Ludo is de imposante parktuin zijn grote trots. Hij brengt er zoveel mogelijk tijd door. “We hebben tuinarchitect Willy Reynders in de arm genomen om een passend ontwerp voor onze tuin te voorzien”, vertelt Ludo. Voor de uitvoering stond hij gedeeltelijk zelf in, samen met tuinman Hugo. “Het was heel veel werk, de natuur had het hier overgenomen: alles was dichtgegroeid”, zegt Nathalie. “We wilden een klassieke tuin die het huis volledig tot zijn recht zou laten komen”, laat Ludo zien. “Voor het huis bevindt zich een langgerekte vijver, met rijen taxusbollen ernaast. De tuinbeelden zijn niet meer origineel, maar we hebben in Frankrijk vervangers kunnen vinden.”

Victoriaans

Een oude stal werd omgevormd tot een bijenhuis. “Omdat dit parkgebied is, zijn we niet zomaar te werk kunnen gaan. Voor de herinrichting van het bos hebben we bijvoorbeeld een zorgvuldig dossier met bosplan op moeten maken. We vormen het om tot een park met inheemse boomsoorten: groene beuk, rode beuk , berk, hazelaar en olm. In het bos zien we regelmatig wilde reeën. Ook de bonte specht, de Vlaamse gaai en een koppel buizerds zijn nieuwe bewoners. Tussen de bomen ligt een poel met salamanders en kikkers. Die hebben we hersteld door een nieuwe kleilaag aan te brengen. Ook de oprijlanen hebben we opnieuw in orde gemaakt. We hebben onze eigen bijen en schapen. In onze boomgaard staan heel wat appelsoorten, waarmee we nu nog aan het experimenteren zijn. Zelf ben ik trots op onze tuin met vier kwadranten, naast de Victoriaanse serre. Ik breng zelf heel veel tijd door in die serre, waar ik een ruime kweektafel op hoogte heb gemaakt. Ik kweek er mijn coeur de boeuf-tomaten.” Ludo en Nathalie hebben hun eigen stempel kunnen drukken op het landgoed. Van de situatie anno 1900 waren enkel oude zwart-witfoto’s bewaard, maar niet voldoende om echt inspiratie te kunnen bieden voor de restauratie van tuin en woonst. “De buitengevel is volledig authentiek, we hebben de stenen laten schoonmaken en een gedeelte bijgebouwd. Op een oude foto van 1910 zie je dat er op een gegeven moment een bordes is toegevoegd aan de voorzijde. Dat bordes hebben we zo behouden, al moest de houten overkapping worden vernieuwd”, toont Nathalie. Het is haar favoriete plek. “We hebben er een tafeltje en stoelen gezet, om er te kunnen ontbijten. Het is er heerlijk in de morgenzon. Aan de achterkant hebben we zelf een ruim terras laten aanleggen, met veel glas. Zo genieten we zoveel meer van het groen om ons heen. Want dat was eigenlijk van het begin af onze droom: te kunnen wonen in die schitterende tuin.”

Chinees

De familie introduceerde veel modern comfort in een klassiek huis. Zoals de onontbeerlijke dubbele beglazing. “En centrale verwarming met traditionele gietijzeren radiatoren aan de muur.” Voor de renovatie van het huis deden ze een beroep op een oom van Nathalie, die architect is. “We kozen ervoor te werken met de ruimtes zoals ze waren. We hebben dus vrijwel overal de indeling in kamers gerespecteerd. De landelijke stijl paste heel goed bij onze eigen voorkeur én bij de stijl van het huis, dus daarin voelden we ons goed thuis. De vloeren zijn van zandsteen, wat hier erg goed past. De kleuren waarin het interieur uitgevoerd is, passen erg goed bij de stijl die het vroeger had. Er waren geen foto’s van, dus we moeten ernaar raden. Persoonlijk denk ik dat het nooit zo mooi is geweest als het nu is. Van een tante die hier als kind gewoond heeft, weten we dat het binnen heel donker was. De dochter van de generaal bewoonde slechts één kamer en leefde eigenlijk in armoede.” Zij verbleef meestal in wat nu de studeerkamer van de heer des huizes is, met een vrij robuust interieur. “Dit doet meer Engels aan terwijl onze keuken eerder Frans van stijl is. Overal hebben we gekozen voor maatkasten, aangezien met drie kleine kinderen hebben we nu eenmaal zoveel mogelijk bergruimte nodig. In de woonkamer hebben we een zandstenen schoorsteenmantel laten plaatsen die gerecupereerd is uit een Frans kasteel. Onze salontafel is een oud Chinees bed, dat we hebben gevonden in een uitverkoop. Ik heb zelf vaak gezocht naar interessante stukken die hier goed zouden passen. Daarnaast hebben we veel advies gekregen van Dépôt Albert in Beringen en Bourgondisch Kruis in Harelbeke.”

Keuken

Het hart van ieder huis is de keuken. Precies zo bij de familie Gielen. “De kinderen zitten graag aan de ontbijtbar om te spelen, hun vieruurtje te eten of te knutselen. Of we zitten er gewoon te babbelen. Centraal element in de keuken is onze grote stoof. Voor de werkbladen hebben we opnieuw zandsteen gekozen. Ook voor de wasbakken, waar we een beschermlaag op hebben laten zetten. Ik ben heel tevreden over mijn landelijke keuken.” En dan gaat het de trap af, naar een verborgen juweeltje: de wijnkelder met degustatieruimte. “De perfecte plaats om te aperitieven als er vrienden op bezoek komen.”